خطرات و عوارض پروتز سینه

کشف عوارض پروتز سینه

پس از تایید پروتز سینه سیلیکونی، بحث ایمنی باز ماند. FDA چندین مطالعه بزرگ پس از تایید برای پیگیری تعدادی از افراد دارای ایمپلنت سینه انجام داد، اما تا به حال، هیچ کس پایگاه داده را به طور کامل تجزیه و تحلیل نکرده بود. حدود 72 درصد پروسه بزرگ کردن سینه، حدود 15 درصد پروسه بزرگ کردن سینه، 10 درصد بازسازی سینه و 3 درصد جراحی بازسازی سینه داشتند.

زنان دارای ایمپلنت های سیلیکونی در معرض خطر بالاتری برای پیامدهای نامطلوب نادر از جمله اسکلرودرمی، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن هستند. خطر ابتلا به این شرایط حدود شش تا هشت برابر بیشتر از بقیه جمعیت بود. ایمپلنت های سیلیکونی نیز با خطر مرده زایی و سرطان پوست مرتبط بودند. زنانی که ایمپلنت های سیلیکونی دارند در مقایسه با ایمپلنت های پر شده با سالین در معرض خطر بیشتری برای برخی از عوارض جراحی از جمله انقباض کپسولی (اسکار در اطراف ایمپلنت) قرار دارند. توجه به این نکته مهم است که در حالی که به نظر می‌رسد برخی از آسیب‌های نادر در زنان با ایمپلنت‌های سیلیکونی شایع‌تر است،  ایمپلنت های سینه به عنوان دستگاه های مادام العمر با طول عمر تخمینی 10 تا 15 سال در نظر گرفته نشده اند. خطر عوارض جانبی به محض قرار دادن ایمپلنت ها شروع به جمع شدن می کند.

خطرات طولانی مدت جراحی پروتز سینه چیست؟

اگرچه بسیاری از زنان با ایمپلنت سینه هیچ مشکلی را تجربه نخواهند کرد، اما برخی از عوارض رایج و برخی کمتر رایج است که ممکن است رخ دهد. در سال 2019، 3 عارضه شایع برای جراحی تجدید نظر عبارت بودند از انقباض کپسولی (37 درصد)، پارگی ایمپلنت (23 درصد) و ناهنجاری ایمپلنت (19 درصد). به زنانی که ایمپلنت سینه دارند توصیه می‌شود که بررسی‌های سالیانه را با جراح یا پزشک عمومی خود انجام دهند تا عوارض پروتز سینه را ارزیابی کنند.

انقباض کپسولی

انقباض کپسولی یکی از عوارض پروتز سینه است و زمانی اتفاق می‌افتد که بافت اسکار که به طور معمول در اطراف ایمپلنت ایجاد می‌شود، ایمپلنت را سفت و فشرده می‌کند که منجر به سخت شدن، اعوجاج و تغییر شکل پیشرونده سینه می‌شود. انقباض شدید کپسولی می تواند باعث پارگی ثانویه ایمپلنت شود. انقباض کپسولی از نظر بالینی با استفاده از طبقه بندی بیکر درجه بندی می شود.

شرح درجه BAKER در انقباض کپسولی پروتز سینه

1. ایمپلنت نرم است و قابل لمس ویا قابل مشاهده نیست.
2. ایمپلنت قابل لمس است، اما تغییر شکل قابل مشاهده نیست.
3. ایمپلنت سخت، قابل لمس و با دید جزئی (مانند چروکیدگی، موج دار شدن، تغییر شکل) است.
4. ایمپلنت بسیار سخت و دردناک با تغییر شکل قابل توجهی در سینه ویا وضعیت نامناسب است.

پارگی پروتز سینه

همه پروتزهای سینه دارای یک پوسته بیرونی هستند که می تواند پارگی یا سوراخ ایجاد کند، یعنی پارگی. خطر پارگی ایمپلنت با افزایش سن ایمپلنت افزایش می‌یابد و 50 درصد ایمپلنت‌ها علائم از دست دادن یکپارچگی را در 10 سال پس از جراحی نشان می‌دهند. پارگی ایمپلنت به دو دسته داخل کپسولی و خارج کپسولی یکی از مهمترین عوارض پروتز سینه است که بصورت موارد زیر طبقه بندی می شود:

• پارگی داخل کپسول به این معنی است که ایمپلنت در داخل کپسول بافتی که بدن در اطراف ایمپلنت تشکیل شده است پاره شده است. پارگی داخل کپسول معمولاً بدون علامت است، به این معنی که سینه و ایمپلنت طبیعی به نظر می رسند. معمولاً به طور اتفاقی در سونوگرافی که به دلایل دیگر انجام می شود، تشخیص داده می شود.
• پارگی خارج کپسول به این معنی است که سیلیکون از طریق کپسول بافتی که بدن در اطراف ایمپلنت تشکیل شده است شکسته است و سیلیکون می تواند به بافت سینه یا عضله اطراف پخش شود. پارگی خارج کپسول همچنین می تواند بدون علامت باشد (به عنوان پارگی خاموش شناخته می شود)، اما ممکن است منجر به درد سینه، برآمدگی در سینه یا زیر بغل یا تغییر در اندازه و شکل سینه شود.
• پارگی داخل کپسولی در نهایت به پارگی خارج کپسولی تبدیل می‌شود، اما سرعت پیشرفت آن غیرقابل پیش‌بینی است.
• پارگی ایمپلنت را می توان در سونوگرافی تشخیص داد و با MRI تایید کرد.
• پارگی ایمپلنت می تواند در غربالگری سینه اختلال ایجاد کند. رسوبات سیلیکون در بافت پستان ممکن است سرطان پستان زمینه ای را بپوشاند. ماموگرافی ممکن است پارگی ایمپلنت را به دلیل فشار وارد شده به ایمپلنت بدتر کند. به طور کلی توصیه می شود ایمپلنت های پاره شده برداشته شوند.

ناهنجاری پروتز سینه

ایمپلنت ممکن است از جای اصلی خود حرکت کند و در نتیجه ناهنجاری های مختلفی ایجاد شود. این شامل تغییر شکل حباب دوگانه است که در آن ایمپلنت به زیر چین زیر پستانی می‌افتد.

سرطان پروتز سینه (BIA-ALCL)

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان (BIA-ALCL) یک سرطان نادر سیستم ایمنی است که فقط در زنان دارای ایمپلنت سینه رخ می دهد. این سرطان سینه نیست، بلکه نوعی لنفوم است که در کپسول بافتی که بدن در اطراف ایمپلنت ایجاد کرده رشد می کند. خطر BIA-ALCL بین 1 در 1000 تخمین زده می شود، به این معنی که از هر 1000 تا 10000 زن با ایمپلنت سینه، 1 زن با BIA-ALCL تشخیص داده می شود. خطر BIA-ALCL برای ایمپلنت‌های بافت «ماکرو» (مانند پلی‌اورتان سیلیمد، آلرگان بیوسل) در مقایسه با ایمپلنت‌های بافت «میکرو» (مانند منتور سیلتکس) به ‌طور قابل‌توجهی بیشتر است. BIA-ALCL در هر دو کاشت سالین و سیلیکون رخ می دهد. هیچ تفاوتی در خطر در زنانی که برای بزرگ کردن یا بازسازی سینه ایمپلنت دارند، وجود ندارد.

علائم اصلی BIA-ALCL تورم یا درد مداوم پستان است. همچنین می تواند به صورت توده ای در سینه یا زیر بغل ظاهر شود. بیشتر موارد بین 3 تا 14 سال پس از جراحی رخ می دهد. بررسی خط اول سونوگرافی پستان برای ارزیابی وجود مایع است. در صورت وجود مایع، نمونه ای برای جستجوی سلول های سرطانی گرفته می شود. جمع آوری مایعات (سروما) پس از کاشت سینه رایج است و اکثر آنها BIA-ALCL نیستند. ماموگرافی برای تشخیص مفید نیست. اکثر بیماران مبتلا به BIA-ALCL با برداشتن کامل کپسول دست نخورده با ایمپلنت موجود در داخل درمان می شوند، تکنیکی که به عنوان کپسولکتومی دست نخورده کامل یا کپسولکتومی شناخته می شود.