انواع مختلف جراحی سوختگی

بسته به شدت سوختگی و سن بیمار، بازمانده آسیب سوختگی ممکن است به چندین نوع جراحی سوختگی مختلف نیاز داشته باشد  یا ممکن است انتخاب کند. برخی از جراحی‌ها تقریباً بلافاصله پس از حادثه سوختگی اتفاق می‌افتند، در حالی که انواع دیگر جراحی‌ها در طول توانبخشی نقش مهمی دارند.

 سوختگی درجه یک یا سطحی به طور طبیعی بهبود می یابد زیرا بدن شما قادر به جایگزینی سلول های آسیب دیده پوست است. سوختگی های عمیق درجه دو و تمام ضخامت برای بهبود سریع و کمترین جای زخم نیاز به جراحی پیوند پوست دارند. در مورد سوختگی بزرگ، بیماران در طول بستری شدن در بیمارستان به بیش از یک عمل جراحی نیاز خواهند داشت.

پیوند پوست در یک روش جراحی انجام می شود که شامل موارد زیر است:

برداشتن بافت آسیب دیده

انتخاب محل اهدا کننده، ناحیه ای که پوست سالم از آن برداشته می شود و به عنوان پوششی برای ناحیه سوخته تمیز شده استفاده می شود.

برداشت، که در آن پیوند از ناحیه مورد نیاز بدن اهدا کننده برداشته می شود.

قرار دادن و محکم کردن پیوند پوست روی زخم تمیز شده با جراحی تا بتواند التیام یابد.

برای کمک به بهبودی و ایمن شدن پیوند، ناحیه پیوند به مدت پنج روز پس از هر عمل جراحی جابجا نمی شود. در طول این دوره بی‌حرکتی، رگ‌های خونی از بافت زیر به پوست اهداکننده شروع به رشد می‌کنند و دو لایه را به هم پیوند می‌دهند. پنج روز پس از پیوند، برنامه های ورزش درمانی، حمام وان و سایر فعالیت های عادی روزانه از سر گرفته می شود.

انواع گرافت های پوستی وجود دارد که برخی از آن ها پوشش موقتی دارند و برخی دیگر برای پوشش دائمی زخم هستند.

پوشش موقت زخم سوختگی

آلوگرافت، پوست جسد یا هوموگرافت پوست جسد انسان است که برای مصارف پزشکی اهدا شده است. پوست جسد به عنوان یک پوشش موقت برای سطوح زخم برداشته شده (تمیز شده) قبل از قرار دادن اتوگرافت (دائمی) استفاده می شود. پوست جسد روی زخم برداشته شده قرار می گیرد و در جای خود منگنه می شود. پس از جراحی، پوست جسد ممکن است با یک پانسمان پوشیده شود. این پوشش موقت قبل از پیوند دائمی خودکار برداشته می شود.

زنوگرافت یا هتروگرافت پوستی است که از انواع حیوانات، معمولاً خوک گرفته می شود. پوست هتروگرافت به دلیل در دسترس بودن محدود و هزینه بالای بافت پوست انسان رایج شد. پوشش زخم با استفاده از هتروگرافت یک پوشش موقتی است که تا زمان اتوگرافت مورد استفاده قرار می گیرد.

بیشتر بخوانید: جراحی پروتز گونه

پوشش دائمی زخم سوختگی

اتوگرافت پوستی است که از فرد سوخته گرفته می شود و برای پوشاندن دائمی زخم ها استفاده می شود. از آنجایی که پوست عضو اصلی بدن است، پیوند خودکار اساساً پیوند عضو است. اتوگرافت با استفاده از درماتوم (ابزاری با تیغ تیز) با جراحی برداشته می شود. فقط لایه بالایی پوست برای پوست اهدا کننده استفاده می شود. محلی که پوست از آن گرفته شده است خود به خود بهبود می یابد. دو نوع اتوگرافت برای پوشش دائمی زخم مورد استفاده قرار می گیرد:

پیوند ورقه ای قطعه ای از پوست اهدایی است که از یک ناحیه نسوخته از بدن برداشت می شود. اندازه پوست اهداکننده تقریباً به اندازه زخم های سوختگی است. ورق اهدا کننده روی زخم تمیز شده گذاشته می شود و در جای خود منگنه می شود. پوست اهدا کننده مورد استفاده در پیوندهای ورقه ای کشیده نمی شود.

اندازه کمی بزرگتر از پوست اهداکننده برای پوشاندن همان ناحیه سوختگی لازم است زیرا پس از برداشت چروکیدگی جزئی وجود دارد. هنگامی که سطح سوختگی زیاد باشد، پیوندهای ورقه ای برای صورت، گردن و دست ها ذخیره می شود و باعث می شود که قسمت های قابل مشاهده بدن کمتر زخمی به نظر برسند.

وقتی سوختگی کوچک است و پوست اهداکننده زیادی در دسترس است، می توان از پیوند ورقه ای برای پوشاندن کل ناحیه سوخته استفاده کرد.

معایب پیوند ورقه ای این است که مناطق کوچکی از پیوند ممکن است در اثر تجمع مایع (هموتوم) در زیر ورقه بلافاصله پس از جراحی از بین برود و همچنین نیاز به محل اهداکننده بزرگتری نسبت به پوست مشبک دارد. پیوند ورقه ای معمولا دوام بیشتری دارد و جای زخم کمتری دارد.

متأسفانه، کودکانی که دچار جراحات سوختگی جدی هستند، اغلب با بیشترین جراحی‌ها در میان قربانیان سوختگی مواجه می‌شوند. از آنجایی که هنوز در حال رشد هستند، برای اصلاح جای زخم و امکان رشد مناسب در طول زندگی خود نیاز به جراحی دارند.

بیمارانی که دچار جراحات سوختگی جدی هستند قبل از انجام هر گونه جراحی دیگری تحت یک روش جراحی به نام دبریدمان قرار می گیرند. دبریدمان شامل تمیز کردن کل ناحیه سوختگی و از بین بردن سلول های مرده یا عفونی پوست و استخوان عروقی است. دبریدمان یک روش ضروری در شروع درمان بیمار سوختگی است و معمولا قبل از سایر جراحی ها انجام می شود.

بیشتر بخوانید: عمل بینی شکسته

جایگزین های پوست زنوگرافت

پیوند پوست به دو دلیل انجام می شود. پیوند موقت پوست برای ایجاد پوشش موقتی برای پوست سوخته برای حفظ استریل، محافظت از پوست در برابر آسیب بیشتر و تسکین درد انجام می شود. پیوند پوست موقت گاهی با روشی به نام زنوگرافت انجام می شود که در آن از یک محصول پزشکی ساخته شده از پوست استریل شده خوک به عنوان پوشش موقت استفاده می شود.

پیوند پوست دائمی اغلب برای بازماندگان سوختگی با سوختگی با ضخامت جزئی عمیق یا سوختگی با ضخامت کامل مورد نیاز است. پیوند پوست باعث بهبودی می شود و به حداقل رساندن جای زخم کمک می کند. بسته به اندازه سوختگی، بیمار ممکن است در طول بستری شدن در بیمارستان به بیش از یک عمل پیوند پوست نیاز داشته باشد.

در پیوندهای دائمی پوست تقریباً همیشه از پوست قسمت دیگری از بدن قربانی سوختگی (به نام محل اهداکننده) استفاده می‌شود. پس از عمل پیوند پوست، محل اهداکننده نیز باید تحت درمان قرار گیرد تا جای زخم به حداقل برسد. بلافاصله پس از عمل پیوند دائمی پوست، بیمار باید یک دوره بی حرکتی حدود پنج روزه را پشت سر بگذارد تا رگ های خونی از بافت زیر پیوند به داخل پوست اهداکننده شروع به رشد کنند.

درم ابریژن، بازسازی پوست با جراحی

این روش جراحی بیش از 100 سال است که وجود دارد. درم ابریژن از لیزر یا برس سیمی استریل یا چرخ الماسی برای از بین بردن جای زخم های برجسته استفاده می کند. جای زخم هرگز پاک نمی شود، اما می توان ظاهر آن را تغییر داد. درم ابریژن یک ابزار بسیار مفید برای کاهش ظاهر اسکار ناشی از آسیب های سوختگی است. درم ابریژن به صورت بستری یا سرپایی توسط جراح پوست انجام خواهد شد.

جراحی پلاستیک   Z-PLASTY یا  W-PLASTY

جراحی پلاستیک اغلب یک روش انتخابی برای قربانیان سوختگی نیست. روش های جراحی پلاستیک مانند z-plasty یا w-plasty ممکن است بخشی ضروری از مدیریت اسکار باشند.

قطع عضو و جراحی ترمیمی

برای برخی از بیماران با سوختگی های بسیار شدید در پاها، بازوها، دست ها یا پاها، قطع عضو ممکن است به یک عمل جراحی ضروری تبدیل شود. اینکه آیا قطع عضو ضروری خواهد بود به وسعت و عمق سوختگی و همچنین به میزان پاسخ سوختگی به سایر درمان های جراحی بستگی دارد.

بیمارانی که دچار سوختگی در نواحی بدن مانند گوش، صورت یا سینه هستند ممکن است برای جراحی ترمیمی توصیه شوند.